بیماری گلوکوم

چشم به عنوان یکی از اصلی ترین و حیاتی ترین عضو بدن شناخته شده است. این عضو مانند سایر اعضای بدن در معرض بیماری و خطر می باشد. برای به حداقل رساندن عوارض و  آسیب های چشمی، بیمار ملزم به رعایت برخی نکات است. در این مقاله می خواهیم راجع به بیماری آب سیاه بیشتر اطلاعات کسب کنیم.

گلوکوم چیست؟

گلوکوم یا همان آب سیاه یک نوع بیماری است که طی آن عصب های بینایی دچار آسیب می شوند. این آسیب ها بر اثر عواملی مانند افزایش فشار داخل چشم به وجود می آیند. مسئولیت عصب های بینایی انتقال اطلاعات بینایی به مغز است. در صورت بروز این آسیب ها میدان بینایی دچار مشکل می شود. عدم توجه به درمان و پیشرفت آن ممکن است خطر نابینایی کامل را در فرد افزایش دهد.

جالب است بدانید که فشار طبیعی چشم معمولا بین 12 الی 20 میلیمتر جیوه است. البته مقدار فشار چشم در افراد متفاوت است.

چرا بیماری گلوکوم یک بیماری خطرناک است؟

همانطور که گفتیم میزان افزایش فشار داخل چشم در افراد متفاوت است. این افزایش در اکثر موارد به صورت تدریجی می باشد، یعنی به صورت تدریجی دید محیطی و میدان بینایی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. گلوکوم در مراحل اولیه هیچ علائمی ندارد و تا مرحله پیشرفته بیمار متوجه از دست دادن بینایی خود نمی شود. بیمارهنگامی با این موضوع رو به رو می شود که 90 درصد بینایی خود را از دست داده باشد.

علل گلوکوم

با بالا رفتن میزان فشار داخل چشم این بیماری به وجود می آید. آب سیاه به طور معمول از طریق سوراخ های متصل به یک کانال خارج می شود. در صورت مسدود شدن این کانال با افزایش میزان فشار رو به رو می شویم. این کانال می تواند بر اثر دلایل مختلفی مسدود شود. اما لازم به ذکر است که امروزه پزشکان به این نتیجه رسیده اند که این مشکل می تواند به صورت ارثی باشد.

این بیماری علل دیگری هم دارد که کمتر شایع هستند. به طور مثال:

• آسیب های شیمیایی چشم
• عفونت شدید چشم
• انسداد رگ های خونی داخل چشم و شرایط التهابی
• یک مورد نادری هم وجود دارد، عمل جراحی چشم به منظور اصلاح مشکل دیگر باعث بروز این عارضه می شود.

نکته: جالب است بدانید که این بیماری هر دو چشم را در برمی گیرد اما ممکن است در یکی از چشم ها به صورت شدید تری نمایان شود.

انواع گلوکوم چیست؟

در حالت کلی بیماری گلوکوم دو نوع اصلی دارد که در ادامه بیشتر با آن ها اشنا می شویم.

گلوکوم زاویه باز

گلوکوم زاویه باز رایج ترین نوع این بیماری است. در این نوع، ساختار تخلیه چشم بدون ایراد به نظر می رسد؛ اما آب سیاه در این شرایط امکان عبور ندارد.

گلوکوم زاویه بسته

میزان شیوع این بیماری در قاره آسیا به مراتب بیشتر است. این حالت گاهی در بین افراد با نام گلوکوم زاویه حاد شناخته شده است. در این حالت به دلیل باریک بودن بیش از حد فضای تخلیه بین عنبیه و قرنیه، مایع داخل چشم به خوبی تخلیه نمی شود.همین موضوع می تواند موجب بالا رفتن ناگهانی فشار داخل شود.

بهتر است بدانید که این بیماری با دوربینی و آب مروارید در ارتباط است.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری گلوکوم قرار می گیرند؟

این بیماری اغلب در افراد بالای 40 سال رخ می دهد؛ اما امکان بروز آن در جوانان و کودکان هم وجود دارد. امریکایی و افریقایی تبار ها نسبت به سایر انسان ها بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

در حالت کلی افرادی که شرایط زیر را داشته باشند بیشتر در معرض خطر آن هستند:

• افرادی که بالای 40 سال سن دارند.
• افرادی که در خانواده سابقه این بیماری داشته باشند.
• افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند.
• افرای که برای مدت طولانی داروهای استروئیدی مصرف می کنند.
• افرادی که دارای نژاد آفریقایی، آمریکایی، روسی، ژاپنی و اسپانیایی هستند.

نکته: افراد بالای 40 سال که در خانواده خود سابقه این بیماری را دارند باید هر سال چکاپ شوند. همچنین لازم است بدانید افرادی که به بیماری های چشمی و دیابت مبتلا هستند نیاز به چکاپ در فواصل کمتر هستند.

علائم بیماری آب سیاه

این بیماری مانند خیلی از بیماری ها در مراحل اولیه هیچگونه علائمی ندارد. از اولین علائم این بیماری می توان به از دست دادن دید محیطی و جانبی اشاره کرد. این نشانه ممکن است خیلی دیر در بیمار نمایان شود. به همین خاطر به این بیماری دزد بینایی هم می گویند.

در بعضی موارد ممکن است میزان فشار به حدی باشد که در بیمار علائمی از قبیل درد ناگهانی چشم، سر درد، تاری دید و هاله بینی در اطراف نور نمایان شود.

در صورت بروز هر یک از علائم زیر فرد باید حتما به متخصص چشم مراجعه کند:

• چشم درد
• قرمزی و التهاب چشم
• دید هاله ای در اطراف نور
• از دست دادن بینایی
• حالت تهوع و استفراغ
• دید تونلی

تشخیص بیماری آب سیاه

برای تشخیص این بیماری پزشک ابتدا برای باز کردن مردمک چشم از قطره های خاصی استفاده می کند. همچنین برای بررسی میزان فشار چشم بیمار، تستی به نام تونومتری مورد استفاده قرار می گیرد. تصویربرداری های مربوطه و آزمایش میدان بینایی هم می تواند برای تشخیص این بیماری موثر باشد.

 درمان بیماری گلوکوم

پزشک ممکن است برای درمان این بیماری روش های مختلفی را انتخاب کند. انتخاب نوع روش درمان این بیماری بر عهده پزشک متخصص است. در ادامه راجع به روش های درمان بیماری گلوکوم بیشتر می خوانیم.

قطره چشم

در این روش پزشک برای بیمار قطره های چشمی تجویز می کند. این قطره ها می توانند میزان تشکیل مایع در چشم را کاهش دهند. این قطره ها دارای عوارض جانبی از قبیل آلرژی، خارش و تحریک چشم هستند. همچنین برخی از داروهای درمان گلکوم می تواند بر قلب و ریه بیمار تاثیر بگذارد. توصیه می شود که اگر بیمار نسبت به دارویی حساسیت دارد یا داروی خاصی مصرف می کند پزشک خود را مطلع سازد.

جراحی لیزر

با انجام این روش می توان میزان جریان مایع داخل چشم را برای افرادی که به این بیماری از نوع زاویه باز هستند، افزایش داد.  همچنین با این روش می توان انسداد مایع داخل چشم را برای افرادی که از نوع زاویه بسته هستند، متوقف کرد.  

جراحی میکرسکوپی

در روش جراحی میکرسکوپی پزشک امکان ایجاد یک کانال جدید برای تخلیه مایع و کاهش فشار چشم را دارد.

کلام خر

با مراجعه به موقع و تشخیص زود این بیماری می توان از آسیب های چشمی و بیماری گلوکوم جلوگیری کرد.